ENDเมื่อรักเดินทางมาเจอกัน

พรึบ
ตุ๊บ
“โอ้ย!”
“ชนแล้วยังไม่ขอโทษอีก!”
“มะไม่ต้องขอโทษก็ได้ค่ะ…ฉันโง่เองที่ชนคุณพี่…”
“เอ่อ…คะคุณพี่จับน้องทำไมคะ?”
“มีคนอยากเจอ…”
“เมื่อคืน….ไดร์ฟกับเธอ…กอดกันใช่ไหม?”
“หนู…ไม่ได้เป็นแฟนคลับเขาค่ะ…บังเอิญว่าเขาวิ่งชนหนู…และทำให้โทรศัพท์ของหนูพังหนูเลยวิ่งตามเขาเพื่อจะให้เขารับผิดชอบนะคะ”
“แต่หนูเห็นเขามีท่าทางแปลกๆ”
“ท่าทางแปลกๆ?”
“ค่ะ…หนูเคยศึกษาเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าเพื่อจะเอามาเขียนนิยาย…และหนูเห็นว่าเขามีอาการแบบนั้น…”
“เธอก็เลยกอดเขา?”
“เธอคงจะไม่ได้ชอบเขาใช่ไหม?”
“ค่ะ…หนูมีแฟนอยู่แล้วค่ะ…”
“งั้นก็ดี…ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องเธอ….”
“ช่วยทำให้เขาหายจากการเป็นโรคซึมเศร้าทีเถอะนะ…”
“ช่วยเขาด้วย….”
“ค่ะ….แต่หนูก็ไม่มั่นใจว่าหนูจะช่วยเขาได้ไหม…เพราะหนูไม่ใช่หมอที่รักษาเฉพาะทาง…”
“หนูคิดว่าคุณควรจะพาไดร์ฟไปพบจิตแพทย์นะคะ…”
“เธอ….มาทำดีกับฉันทำไม?”
“ก็เพราะฉันรักนายยังไงล่ะ…”
“มองตาฉันสิ….นายไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้นะ…”
“แต่นายยังมีฉัน…ฉันอยู่ข้างๆ นายตรงนี้ไง…”
“ไดร์ฟ….นายจะใช้ข้ออ้างว่านายป่วยซึมเศร้าแล้วจะมาจูบฉันบ่อยๆ แบบนี้ไม่ได้นะ…”
“ทำไมอ่ะ…ก็ฉันอยากจูบเธอ….”
"ฉัน…เคยอ่านนิยายของเธอด้วยนะ…”
“มันมีฉากสยิวด้วย….เธอเคยทำกับแฟนเหรอ? ถึงได้เขียนจนเห็นภาพนึกว่าไปแอบอยู่ใต้เตียงขนาดนั้น..”
“ไดร์ฟ…คนป่วยซึมเศร้าเขาไม่มีอารมณ์อย่างว่ากันหรอกนะ”
“นิยายเล่มนั้น….ที่เขาบอกว่าใช้เซ็กส์บำบัดซึมเศร้า..”
“เธอ….ลองใช้มันกับฉันได้ไหม….”
“ไดร์ฟบ้า!!”
“ฉันมีแฟนแล้ว!”